W środę decyzja Rezerwy Federalnej może określić kierunek dolara amerykańskiego na kilka tygodni (a nawet miesięcy) do przodu. Grudniowe posiedzenie jest szczególnie istotne, ponieważ w obliczu wewnętrznych rozbieżności bank centralny musi określić swoje stanowisko w sprawie tempa luzowania polityki monetarnej.

Po pierwsze, ważne jest, aby zauważyć, że formalne wyniki grudniowego posiedzenia są praktycznie przesądzone. Zgodnie z danymi CME FedWatch prawdopodobieństwo obniżki stopy o 25 punktów bazowych wynosi 90%. Dlatego rynek ma znikome wątpliwości co do tej decyzji. Wdrożenie scenariusza podstawowego nie zaskoczy nikogo — uwaga traderów będzie skupiona na towarzyszącym oświadczeniu oraz retoryce przewodniczącego Fed, Jerome'a Powella. Główne pytanie dotyczy tego, jak agresywne będzie przyszłe luzowanie polityki monetarnej, a w tej kwestii nie ma konsensusu.

Przytłaczająca większość ekonomistów ankietowanych przez Reuters (89 z 109) spodziewa się, że bank centralny przeprowadzi obniżkę o 25 punktów na grudniowym posiedzeniu. Tylko 50 z nich rozważyło możliwość dodatkowej obniżki stóp w I kwartale 2026 roku. Zgodnie z tymi samymi danymi CME FedWatch prawdopodobieństwo obniżki stóp w styczniu wynosi 23%, a w marcu 37%.

Innymi słowy, rynek nie wątpi w perspektywy obniżki stóp procentowych w grudniu, ale jest sceptyczny co do możliwości dalszego luzowania — przynajmniej w I kwartale przyszłego roku. Wskazuje to na to, że grudniowe posiedzenie może przebiegać w jednym z dwóch scenariuszy: albo Fed potwierdzi oczekiwania rynku, ogłaszając podejście wyczekujące, albo je odrzuci, dopuszczając możliwość dodatkowej obniżki stóp na jednym z nadchodzących posiedzeń.

Warto zauważyć, że zarówno "gołębia frakcja" Fed, jak i zwolennicy podejścia wyczekującego mogą wesprzeć swoje poglądy argumentami makroekonomicznymi.

Po stronie "gołębi" są: wskaźnik ISM dla przemysłu, który pozostaje w strefie spadku, spadając do 48,2; sprzedaż detaliczna, która wzrosła jedynie o 0,2% (najniższy poziom od maja); indeks nastrojów konsumenckich, który spadł do wielomiesięcznego minimum wynoszącego 88,7; oraz mieszany raport dotyczący rynku pracy, odzwierciedlający wzrost bezrobocia w USA do 4,4% (najwyższego poziomu od października 2021 roku). Dodatkowo indeks aktywności przemysłowej Richmond Fed spadł do -15 punktów (wobec prognozy -5), a raport o zamówieniach na dobra trwałe ujawnił skromny wzrost zamówień o 0,5% po wzroście o 2,5% w poprzednim miesiącu.

Po stronie umiarkowanych "jastrzębi" jest inflacja. Chociaż uważam, że to nie jest najsilniejszy argument na rzecz popierania jastrzębiego stanowiska. Chociaż inflacja w USA wciąż pozostaje stosunkowo wysoka, kluczowe wskaźniki rosną albo wolno, albo stoją w miejscu. W szczególności najnowszy raport o wzroście CPI za wrzesień (ostatni opublikowany) wykazał wolniejszy wzrost ogólnego wskaźnika inflacji (3,0% w porównaniu do prognozy 3,1%) oraz spowolnienie inflacji bazowej (3,0%, po wzroście do 3,1% w sierpniu). Ogólny PPI wzrósł do 2,7% w ujęciu rocznym we wrześniu (po spadku do 2,6% w sierpniu), podczas gdy bazowy PPI, wykluczający ceny żywności i energii, wzrósł do 2,9% (wobec prognozy +2,8% – to był jedyny komponent raportu, który okazał się pozytywny).

Indeks aktywności usług ISM również się poprawił, rosnąc do 52,6 (w porównaniu do prognozy spadku do 52,0). Wskaźnik ten pokazuje trend wzrostowy już drugi miesiąc z rzędu. Niemniej jednak nie wszystko jest tutaj "bezproblemowe". Na przykład komponent zatrudnienia pozostaje w obszarze skurczenia (48,9), co oznacza, że wzrost w sektorze usług nie jest związany ze wzmocnieniem zatrudnienia. Co więcej, sektor nowych zamówień znacznie spadł w listopadzie z 56,2 do 52,9.

Po stronie "jastrzębi" indeks nastrojów konsumenckich Uniwersytetu Michigan wzrósł w tym miesiącu do 53,0, przekraczając prognozę na poziomie 52,0. Wskaźnik ten pokazał trend wzrostowy po raz pierwszy po czterech miesiącach kolejnych spadków. Z jednej strony wszystko jest tutaj proste i nie ma żadnych "niedociągnięć". Z drugiej strony, pomimo wzrostu, indeks wciąż pozostaje niski według standardów historycznych. Na przykład w grudniu ubiegłego roku wynosił 74,0. Co więcej, niektóre komponenty tego wskaźnika — takie jak postrzeganie bieżących warunków — wykazują tendencję spadkową, odzwierciedlając utrzymujące się problemy strukturalne (w szczególności wskaźnik oceny warunków bieżących spadł w grudniu do 50,7 z 51,1).

Dlatego w mojej opinii wyniki grudniowego posiedzenia Fed prawdopodobnie będą miały "gołębi" ton. Bank centralny raczej nie ogłosi bezpośrednio kolejnej obniżki stóp procentowych, ale skupi się na ryzykach związanych z osłabieniem rynku pracy i słabszymi danymi gospodarczymi, jednocześnie podkreślając ryzyko inflacyjne.

Napięcie w tej kwestii wciąż trwa. Stan na dzisiaj mówi, że tylko 5 głosujących członków Komitetu spośród 12 sprzeciwiało się dalszym obniżkom stóp. 4 otwarcie opowiada się za luzowaniem polityki monetarnej — 3 członków Rady Gubernatorów (Miran, Waller, Bowman) oraz prezes nowojorskiego Fed, Williams. To, czy "gołębie" będą w stanie narzucić swoją inicjatywę centrystom, pozostaje nadal pytaniem.